Rzeczownik to część mowy, która odpowiada na pytania кто? (kto?), что? (co?). Używamy go dla określania istot żywych, przedmiotów, zjawisk i pojęć abstrakcyjnych. Rosyjskie rzeczowniki posiadają trzy rodzaje (męski, żeński i nijaki), dwie liczby (pojedynczą i mnogą) oraz odmieniają się przez 6 przypadków.

Rzeczowniki w języku rosyjskim dzielimy również na żywotne i nieżywotne. Do żywotnych należą te, które oznaczają nazwy ludzi (również zawody, specjalności, tytuły) i zwierząt: ryb, ptaków i owadów. Do nieżywotnych należą rzeczowniki, które oznaczają nazwy przedmiotów, pojęć abstrakcyjnych i roślin.

Uwaga! Czasem gramatyczne określenie żywotności w języku rosyjskim nie pokrywa się z naszymi wyobrażeniami o tym, co jest żywe i nieżywe w przyrodzie, ponieważ nazwy kwiatów i drzew to rzeczowniki nieżywotne, ale na przykład rzeczowniki кукла (lalka), мертвец (umarły), a także nazwy ptaków i ryb w znaczeniu potraw należą do rzeczowników żywotnych.

Rodzaj rzeczowników

Rzeczowniki rodzaju męskiego w mianowniku liczby pojedynczej zakończone są spółgłoską twardą lub miękką, na przykład: студент (student), учитель (nauczyciel), музей (muzeum). Tylko niewielka grupa rzeczowników żywotnych rodzaju męskiego ma końcówki -a lub -я, na przykład: мужчина (mężczyzna), дядя (wujek), Петя (zdrobnienie imienia Piotr).

Rzeczowniki rodzaju żeńskiego w mianowniku liczby pojedynczej mają końcówkę -a lub -я, kończą się spółgłoską miękką lub ж, ш, (po których piszemy zawsze ь), na przykład: учителница (nauczycielka), песня (pieśń), тетрадь (zeszyt), мышь (mysz), молодёжь (młodzież).

Rzeczowniki rodzaju nijakiego w mianowniku liczby pojedynczej mają końcówki -o, -e lub -ё, na przykład: окно (okno), море (morze), бельё (bielizna).

Niektóre rzeczowniki występują w języku rosyjskim w innym rodzaju niż w języku polskim, na przykład: класс – klasa, чай – herbata, квартира – mieszkanie, кресло – fotel, лимон – cytryna, itd.