Język rosyjski nie korzysta z alfabetu łacińskiego, ale tzw. grażdanki, unowocześnionej wersji cyrylicy.


Alfabet rosyjski

А, а – (a)
Б, б – (b)
В, в – (w)
Г, г – (g)
Д, д – (d)
Е, е – (je)
Ё, ё – (jo)
Ж, ж – (ż)
З, з – (z)
И, и – (i)
Й, й – (j)
К, к – (k)
Л, л – (ł)
М, м – (m)
Н, н – (n)
О, о – (o)
П, п – (p)
Р, р – (r)
С, с – (s)
Т, т – (t)
У, у – (u)
Ф, ф – (f)
Х, х – (ch)
Ц, ц – (c)
Ч, ч – (cz)
Ш, ш – (sz)
Щ, щ – (szcz)
ъ – znak twardy
ы – (y)
ь – znak miękki
Э, э – (e)
Ю, ю – (ju)
Я, я – (ja)

Samogłoski

W języku rosyjskim jest 10 samogłosek: a, o, y, э, ы, и, я, ё, ю, e.

я, ё, ю, е wymawiamy w dwojaki sposób:

1. я, ё, ю, е wymawiamy jak polskie [ja], [jo], [ju], [je]:

- na początku wyrazu, na przykład: яблоко (jabłko), ёлка (choinka), Юра (imię Jura), ехать (jechać);

- po samogłosce, na przykład: моя (moja), своё (swoje), читаю (czytam), поехать (pojechać);

- po znakach rozdzielających ь i ъ, na przykład: семья (rodzina), съел (zjadł), объяснить (objaśnić);

2. я, ё, ю, е po spółgłoskach wymawiamy jak [a], [o], [u], [e], z tym, że oznaczają one jednocześnie miękkość poprzedzającej spółgłoski, na przykład:

Ваня (imię Wania), бюро (biuro), сёстры (siostry), небо (niebo)

Spółgłoski

Spółgłoski to: б, в, г, д, ж, з, й, к, л, м, н, п, р, с, т, ф, х, ц, ч, ш, щ.

Spółgłoski w języku rosyjskim dzielimy na twarde i miękkie, na przykład:

Twarde Miękkie
булка (bułka) бюро (biuro)
нос (nos) нёс (niósł)
сын (syn) сила (siła)

Spółgłoski ж, ш, ц wymawiamy twardo, a spółgłoski ч, щ – miękko, na przykład:

жена (żona) часы (zegarek)
цирк (cyrk) щека (policzek)
шёл (szedł)